Όταν τοποθετήσεις το χαρτί στα χείλη του ποτηριού θα υπάρχει αέρας και από τη μέσα και από την έξω πλευρά του χαρτιού με πίεση ίση με την ατμοσφαιρική. Έτσι όταν αρχικά, με τη βοήθεια της παλάμης σου, αναποδογυρίσεις το ποτήρι: στην εσωτερική επιφάνεια του χαρτιού η πίεση, η οποία οφείλεται στο νερό που περιέχει το ποτήρι και στον εγκλωβισμένο στο ποτήρι αέρα, είναι μεγαλύτερη από την πίεση έξω από το ποτήρι, η οποία οφείλεται στον ατμοσφαιρικό αέρα. Αφήνεις να τρέξουν, ανάμεσα από τα χείλη του ποτηριού και το χαρτί, μερικές σταγόνες νερού έξω από το ποτήρι. Τώρα ο αέρας μέσα στο ποτήρι απλώνεται σε μεγαλύτερο χώρο και η πίεσή του γίνεται μικρότερη από την ατμοσφαιρική (ναι!, αρκούν για αυτό λίγες σταγόνες). Αν απομακρύνεις το χέρι σου το νερό δεν χύνεται. Στην ισορροπία η πίεση μέσα στο ποτήρι, η οποία οφείλεται στο νερό που περιέχει το ποτήρι και στον εγκλωβισμένο στο ποτήρι αέρα, προκαλεί στο χαρτί δύναμη προς τα κάτω (αυξημένη κατά το βάρος του χαρτιού) ίση με τη δύναμη που προκαλεί ο αέρας στην εξωτερική επιφάνεια του χαρτιού, προς τα πάνω.
Στη βιβλιογραφία πολλοί ισχυρίζονται ότι το πείραμα δεν πετυχαίνει. Η «έξυπνη ιδέα» για να πετύχει είναι το να χυθούν μερικές σταγόνες νερό κάτω από το χαρτί.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου